Kapcie wełniane dla maluszka

Dawno ,dawno 15 lat temu,gdy  nie były powszechne komputery ( ja miałam Atari) i nie było internetu ,albo może i był tylko telekomunikacja impulsy liczyła jak za rozmowy międzynarodowe ,zrobiłam dziecku(które dziś ma już wąsy  lat 16 i pół) kapciuszki :)Nie wiem skąd wzięłam pomysł,ale zrobiłam :) Wiele te kapcie przeżyły... Najstarszego ,potem Średniego nadpobudliwego( były wyjmowane z popielnika)i teraz Najmłodszego.  Najmłodszy Marcel wcale się długo nie nacieszył,bo pewnego ranka zobaczył to :

 Oj tam! Kapciuszki się rozwaliły pod wpływem starości,albo mól dopadł:) Ale skąd mól? Toż Babcia dbała i naftalinę wrzucała... No i się okazało ,że zwierz domowy dopadł i udaje niewiniątko! Ale czy te oczy mogą kłamać ? Trza dzwonić po komisarzy z w-11 ,bo wszak winnego nie ma ,a antyk został zniszczony,więc grubsza sprawa się kroi....

Pies dostał upomnienie,lecz rozpacz Marcela za nie powetowaną stratą wielka była i skruszyła matki serce . Matka,czyli ja pomyślała i szukać w zasobach internetu nie miała zamiaru ,bo wzór leżał przed oczami. Trzeba tylko rozpruć troszkę i do dzieła :) Potrzebna włóczka - najlepiej wełnista i druty o rozmiar mniejsze niż podaje producent. Ja podam swoje wymiary ,ale jak Ktoś się skusi na kapciuszki ,to proszę zrobić próbkę :)

 Nabrałam 18 oczek i przerobiłam ściągaczem dwadzieścia rzędów( od kostki do piętki)

 Po dwóch stronach robótki dodałam po 10 oczek ,które w następnych rzędach były przerabiane na prawo.

 Podeszwa,czyli miejsce,gdzie jest stópka dziecka przerobiłam : z jednej strony same prawe ,z drugiej lewe. Dziecko czasami wkłada kapcie na gołe stópki ,więc żeby nie było dyskomfortu ma być gładko . Powyższe zdjęcie to wnętrze kapciuszka.

 Brzegi od stópek oddzieliłam oczkami prawymi z  jednej strony a lewymi z drugiej . Będzie mi łatwiej później:)

 I tak sobie robimy przymuszając naszą pociechę do cochwilowego mierzenia :) Dorabiamy do podstawy paluszków.

 Gubimy oczka w co drugim rzędzie na początku i na końcu robótki ,oraz za i przed tymi oczkami ,które odznaczyły nam podeszwę:)

 Zszywamy piętki oraz wierz stópki. Na wierzchu musimy zszyć troszkę więcej ,niż w miejscu gubienia oczek.

 I już takie kapciuszki mogą służyć do latania:) Ale ja byłam ambitniejsza i dorobiłam "golfiki". Długość tak około za kostkę ( mi wyszło 20 rzędów)ściągaczem.

 Robimy nosek z szydełkowego bąbla i uszka -szydełkowe półkola. Zszywamy wszystko dokładnie i mocno,co by nam bestia znudzona nie pożarła:) Oczka kupiłam w sklepie papierniczym ( cała torebeczka ok 100 sztuk ) za niewiele,bo skąpa jestem i wiele bym nie dała:)

Wkładamy dziecku na nóżki ,łapiemy aparat i robimy zdjęcia! Bo wkład naszej pracy niewielki a radość dzieciaczka bezcenna! Miłego weekendu:)